9.8.09

Αυτός ο κόσμος,ο μικρός.....ο Μέγας

Μουχαλεμπί και γκιούλ σερμπέτ ο αναστεναγμός σου
και του Χαντζή Μπεκίρ λοκούμ ο τρυφερός λαιμός σου
Ο κάθε λόγος σου γλυκός σαν ραβανί αφράτος
και σαν Αϊβαν-Σεράι λοκμάς με μέλι μυρωδάτος.

Mόνο ανατολίτης ποιητής θα μπορούσε να γράψει αυτά τα ωραία λόγια...


Μεγάλη σημασία δίνουν οι ανατολίτες στο ζήτημα της τροφής. Ο Κομφούκιος λέει τη χώρισε τη γυναίκα του γιατί το «ρύζι δεν ήταν ποτέ αρκετά λευκό, ούτε ο κιμάς αρκετά καλά κοπανισμένος», κι όταν ξαναπαντρεύτηκε πήρε γυναίκα μερακλού στο φαγητό. Γιατί. «η τύχη μας», λέει, «δεν είναι στα χέρια των θεών αλλά στα χέρια εκείνου που μαγειρεύει την τροφή μας».
Και ποιος μπορεί να το αρνηθεί αυτό;
Πως τη βλέπεις τη γυναίκα σου ύστερα από ένα καλομαγειρεμένο φαγητό και πως την βλέπεις όταν έρχεσαι κουρασμένος στο σπίτι σου να φας και βρίσκεις σούπα του μπακάλη, κονσέρβα και σάλτσα μποτιλιαρισμένη;
Καλοτάισε τον άντρα σου, αν θέλεις να έχεις άντρα. Βάλε μπόλικο κρεμμύδι στον γιαλαντζί ντολμά για να κάνεις το ντολμά νόστιμο, όμως ρίξε μέσα και δυόσμο για να τον κάνεις χωνευτικό.


Στο κυδωνάτο που είναι στυφτικό ρίξε μαζί να βράσουν και τα κουκούτσια του κυδωνιου που είναι πολύ μαλαχτικά, για να φέρεις την ισορροπία. Το λάδι μην το λυπάσαι στο λαδερό γιατί η λαική παροιμία λέει , «φάε λάδι κι έλα βράδυ». Κάθε λαχανικό στην εποχή του είναι και πιο ωραίο και πιο φτηνό, τι να την κάνεις την κονσέρβα;
Οι Ευρωπαίοι λένε πως οι Ανατολίτισες είναι αντροχωρίστρες. Δεν είναι αντροχωρίστρες οι ανατολίτισες είναι καλοφαγούδες, γι αυτό οι ξένοι σαν έρθουν στην ανατολή δεν τους κάνει πια καρδιά να φύγουν. Και σπιτικό που ο ακρογωνιαίος λίθος του δεν είναι κάτω από την κουζίνα, δεν θεμελιώνεται καλά.
Κάθε πρωί, σαν άνοιγε το παράθυρο της κι αντίκρυζε το πέλαγος έλεγε «Ωχ δόξα συ ο θεός» και ρουφούσε με τα μεγάλα ρουθούνια της τη θαλασσινή αλμύρα ηδονικά λες και ρουφούσε όλον τον πλούτο που κρύβει μέσα της εκείνη η ωραία θάλασσα με τα λαυράκια, τα μερτζάνια, τους αστακούς, τα στρείδια…
- Ωχ δόξα συ ο θεός! Σήμερα τι να ψήσω;
Δηλαδή τι να πρωτοψήσει ήθελε να πει. Να πάρει μεγάλα μύδια να τα κάνει τσακιστά ή να πάρει μικρότερα για να τα κάνει αχνιστά ή πλακί ή τηγανητά με σκορδαλιά ή καλύτερα να τα κάνει με το ρύζι – σαλμαδάκι…




Καλαμάρια γεμιστά του Αιγαίου

6 καλαμάρια ολόκληρα, 2 σκελίδες σκόρδο, 1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια, 350 γρ. ανθότυρο, 200 γρ. φέτα, 1 ματσάκι μάραθο, 1 ματσάκι χόρτα βουνού, να μην πικρίζουν, 1 ματσάκι άνηθο, 200 γραμμάρια γαριδούλες, 100 γρ. φρέσκο βούτυρο, 80 γρ. ελαιόλαδο, 1 καρότο, 50 γρ. κουκουνάρια, 30 γρ. σταφίδες αλάτι/ πιπέρι

Κόβουμε τα κεφαλάκια από τα καλαμάρια, τα πλένουμε και τα τεμαχίζουμε (μόνο τα κεφαλάκια). Ετοιμάζουμε τη γέμιση: βάζουμε όλα μαζί τα ψιλοκομμένα κεφαλάκια, τη φέτα, το ανθότυρο, τις γαριδούλες, αλάτι, πιπέρι και γεμίζουμε τα καλαμαράκια. Στο τηγάνι βάζουμε το βούτυρο, το λάδι και ψήνουμε 5΄ τα γεμιστά καλαμαράκια. Μετά βάζουμε το καρότο, τα κρεμμυδάκια, τα κουκουνάρια, τις σταφίδες και τα χόρτα. Τα ψήνουμε όλα μαζί με λίγο νερό (προτιμότερο ζωμό από λαχανικά). Τέλος, ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι και σερβίρουμε.


* Έγραψαν ο τέντζερις και το καπάκι

2 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς ήρθες ελίτσα.Ο σκοπός του μπλοκ αυτού είναι μέσα από τη μαγειρική να συζητάμε για θέματα καυτά!Ελπίζω στην πορεία να το καταφέρουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ανακάτεψαν τον τέντζερι με την κουτάλα