Αφήστε τα μίση και μάθετε Λατινικά

Aυτό που ως τώρα συμπέρανα από την ζωή, είναι ότι αιωρούνται δύο "θεματάκια", για να χρησιμοποιήσω την εμετική διατύπωση των ψυχολόγων και ουχί των ψυχιάτρων. A propos, ποια είναι η διαφορά μεταξύ ψυχιάτρων και ψυχολόγων; Η απάντηση είναι... τουλάχιστον 15 χρόνια σπουδές.
Επανέρχομαι... τα θέματά είναι δύο, αφενός η ελλειπής γνώση των Λατινικών και αφετέρου η περί το σεξ εμμονή. Άρα το θέμα της έκθεσης σήμερα είναι:

"Post coitum omniae animal tristae est".

Αν γνωρίζατε Λατινικά δεν θα κυνηγούσατε την πιο φρούδα από τις χαρές.Ανοίξτε κανένα λεξικό, αν δεν έχετε πρόχειρο τον Αυγουστίνο, την κορυφαία και ακραία φυσιογωμία στην οποία ανήκει, νομίζω, η φράση.

"Μετά τη συνουσία όλα είναι τεθλιμμένα", αυτό σημαίνει και συνοψίζει όλη τη ματαιότητα των επιθυμιών.

Οι άρρενες φίλοι μου δεν συμμερίζονται τη φράση του Άγιου Αυγουστίνου, φαίνεται ότι σ΄αυτούς σαρξ και ψυχή ένα εστί οπότε έτσι και ικανοποιούν το σαρκίον αυτομάτως καταλαγιάζει και το φυλλοκάρδι τους. Οι ευαίσθητοι που εγώ αγαπώ αναφωνούν. Γι αυτό είμαι γελαστή κι αισιόδοξη, γιατί απέχω από τις συνευρέσεις! Η τρίτη κατηγορία, χαμένη στις σκιές της, διαπιστώνει του λόγου το αληθές. Αλλά κι ο Πανούτσος, που δεν μοιάζει τρωτός, το έθεσε τέλεια το σαββατοκύριακο.

"Sex optional, note recommended".

Το σεξ το σαββατοκύριακο έχει τη θλίψη εγγλέζικου βιομηχανικού προαστείου. Επαυξάνω. Άρα, Panoutsos for ever (που λένε και τα εφηβάκια, όχι για τον Πανούτσο, ας μην παίρνει τόσο θάρρος, αλλά είναι η μόνη ηλικία που πιστεύει ότι τα πράγματα διαρκούν παντοτινά).
Ε ναι λοιπόν, πότε επιτέλους θα απαλλαγούμε όλοι από αυτή την πλάνη της ικανοποίησης που δεν έρχεται ποτέ; Γιατί παραμένουμε πενηντάρηδες όντες, δέσμιοι του συνθήματος "αφήστε τα μίση και πιάστε το γαμήσι" που τότε μας είχε φανεί τόσο ευρηματικό; (καλή τύφλωση είχαμε!). Γιατί δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην αποχή και την απραξία;
Με αυτό το θέμα σας καλώ στο αποψινό μου τραπέζι γύρω από την ωραιότερη σούπα των φτωχών που έξοχα ετοιμάζει ο Φαμπρίτσιο Μπουλιάνι, ο πιο εμπνευσμένος σεφ που πέρασε από τον τόπο αυτό.



Panade ή σούπα με ψωμί

1 λίτρο νερό ή ζωμό λαχανικών (χειροποίητο κατά προτίμηση)
400 γρ, μπαγιάτικο ψωμί, κομμένο σε φέτες και φρυγανισμένο στο γκριλ
Παρθένο ελαιόλαδο
Αλάτι και άσπρο πιπέρι
4 κρόκους από φρέσκα αυγά
Φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα (όχι φακελάκι, έλεος!)

Μέσα σε κατσαρόλα ρίχνουμε το ζωμό και το φρυγανισμένο ψωμί. Αφήνουμε να φουσκώσει για μία ώρα περίπου. Ανάβουμε το μάτι και σιγοβράζουμε για ένα τεταρτάκι, προσθέτοντας λίγο παρθένο ελαιόλαδο, αλάτι και πιπέρι. Καθώς σιγοβράζει ζωμός και ψωμί ενώνονται εις σάρκα μία. Μοιράζουμε τη σούπα σε βαθιά μπολ και ρίχνουμε στο καθένα από ένα ωμό κρόκο αυγού και τριμμένη παρμεζάνα.

Να μια συνεύρεση που καταλαγιάζει και την καρδιά!

Πηγή: Protagon