Χαμένες λέξεις... για χαμένους

Αν ψάξουμε σε ένα λεξικό την έννοια της λέξης μπατίρης θα δούμε πως και έτσι αποκαλούμε τον άφραγο ,τον χρεοκοπημένο.
Λέξη που την ακούμε συχνά σε ατάκες ταινιών του παλιού κινηματογράφου, από τον Φραγκίσκο Μαννέλλη, τον Νίκο Φέρμα, και από πολλούς άλλους, της εποχής με πρώτον όμως και καλύτερον το αξέχαστο Μίμη Φωτόπουλο.
Μπατίρης… μπατιράκι... λέξη μονίμως κατοικούσα σε γειτονιές που μύριζαν μπέσα. Με χωματένιους δρόμους που το βρέξιμό τους το καλοκαίρι ήταν απαραίτητο για να μη σηκώνεται ντουμάνι η κοκινόσκονη από το τρέξιμο και τα τσέρκια των παιδιών.
Για να μπορούν να κάνουν τη βόλτα τους νταρντάνες γυναικάρες, με τα πιασίματά τους την νοτισμένη με μπριγιόλ περμανάντ τους και με την έντονη μαύρη ελιά πάνω απ’ τα χείλη.
Μπατιράκι ..μωρέ είναι…έλεγε ο καφετζής (και συγχρόνως, μπακάλης) και σκουπίζοντας τα χέρια στην ποδιά του έπιανε το χύμα ούζο να κεράσει το μπατηράκιον που είχε εγκατασταθεί είδη μπροστά απ’ το τεζάκι.
Σπάνια δε η λέξη ήταν μομφή για αυτόν που χαρακτήριζε και σχεδόν ποτέ ο χαρακτηριζόμενος αντιδρούσε, παρά μόνο όταν τον είχαν καπακώσει τα σεκλέτια υποβοηθούμενα βεβαίως απ’ το σπίρτο……το χύμα.
Σήμερα η λέξη είναι μπανάλ.
Τα μπατιράκια τα αποκαλούμε γενιά των 700ευρώ.
Γιατί πλήθυναν. Για φαντασθείτε στρατό από «μπατίρηδες» Δεν θα ήταν καθόλου «σικ».
Την πετάξαμε τη λέξη.. και εγώ τη βρήκα να παραπατά σε ένα σοκάκι, σε μια γειτονιά , που βιάζονται οι κατασκευαστές κι οι εργολάβοι να την αποτελειώσουν…..γιατί όσο να ναι χαλάει την αισθητική των πελατών τους.
Θα την πάρω εγώ την αδέσποτη τη λέξη. Μα δεν θα την κρατήσω σαν κειμήλιο. ….
Εξ άλλου η παλιά της έννοια έχει χαραχτεί μέσα μας. Πάνω από άλλες έννοιες ,και μνήμες και ακούσματα. Παλίμψηστα μας έχει κάνει ο χρόνος. Μ’αυτή λοιπόν τη λέξη θα ντύσω τους μάγκες, όχι τους παλιούς..αυτούς ως γνωστόν τους πάτησε το τραίνο. Τους τσάμπα μάγκες εννοώ. Τα παληκάρια που το παίζουν πρωτοπαλίκαρα, γκόμενοι, ενίοτε διανοούμενοι και αρμενίζουν στη θάλασσα του όψιμου αυνανισμού τους. Ωσάν κοκκινογένηδες από την Μπαρμπαριά που για σημαία ανεμίζουν το βρακί μιας κυρίας επί των τιμών της θλιβερής αυλής τους.
Και όπως θα βλέπετε εμείς τελειώνουμε με συνταγές. Τσακώστε τώρα μία απ την εποχή της κατοχής εύκολη είναι, φτηνή είναι και επειδή την έχω δοκιμάσει και νόστιμη. Προσέξτε όνομα!!

Mπατιρομεζές του 40

Υλικά: Κρεμμύδια ψιλοκομμένα μπόλικα, ένα μεγάλο κορνεμπίφ (όχι απαραίτητα των Άγγλων συμμάχων), λαδάκι και πιπεράκι μπόλικο κι αυτό για να τραβά κρασάκι.

Μαραίνουμε το κρεμμύδι μέχρι να έρθει να γυαλίσει κι όχι να καεί.
Ρίχνουμε μέσα το κορνεμπίφ χωρίς να το κάνουμε νια-νια και ανακατεύουμε προσεκτικά. Πεντέξι γυροβολιές κι αυτό ήταν.
Τώρα προαιρετικά και τυράκι μπορούμε να βάλουμε και αβγουλάκια και της Μαντόνας τα μάτια. Αναλόγως το μπατηριλήκι μας.

* 'Εγραψε το καπάκι